Zakon o likvidacionom postupku Republike Srpske - Advokatska kancelarija Topić Banjaluka
Zakonom o likvidacionom postupku Republike Srpske propisane su odredbe koje se odnose na unovčenje imovine u likvidacionom postupku, i to nepokretne i pokretne, kao i imovine bez i sa teretima.
Zakon o likvidacionom postupku Republike Srpske
Službeni glasnik Republike Srpske, broj 82/19
Glava I
Osnovne odredbe
Član 1.
Ovim zakonom se uređuje likvidacioni postupak koji se sprovodi nad poslovnim subjektom pred nadležnim sudom u Republici Srpskoj.
Član 5.
Likvidacioni postupak se sprovodi u sljedećim slučajevima:
1) ako je poslovnom subjektu izrečena mjera zabrane obavljanja djelatnosti zbog neispunjavanja uslova za obavljanje djelatnosti, a poslovni subjekat u roku određenom u izrečenoj mjeri ne ispuni te uslove, odnosno ne promijeni djelatnost,
2) ako su prestali postojati prirodni i drugi uslovi za obavljanje djelatnosti,
3) ako je isteklo vrijeme na koje je poslovni subjekat osnovan,
4) ako je donijeta odluka o prestanku poslovnog subjekta od ovlaštenog organa poslovnog subjekta, koji je određen posebnim zakonom, odnosno osnivačkim aktom ili statutom poslovnog subjekta,
5) ako se pravosnažnom odlukom nadležnog suda utvrdi ništavost upisa u Registar poslovnih subjekata (u daljem tekstu: Registar),
6) ako poslovni subjekat nije uskladio oblik organizovanja, kao i opšte akte sa zakonom kojim se uređuju privredna društva i drugim propisima, a nije likvidiran i brisan iz Registra u skladu sa zakonom kojima se uređuje registracija poslovnih subjekata u Republici Srpskoj,
7) ako je poslovnom subjektu pravosnažnom odlukom nadležnog suda izrečena kazna prestanka pravnog lica u skladu sa zakonom kojim se propisuju krivična djela i krivične sankcije,
8) i u slučajevima utvrđenim drugim zakonima.
Glava II
Vrste likvidacionog postupka
Član 6.
Vrste likvidacionog postupka su:
1) dobrovoljni likvidacioni postupak,
2) prinudni likvidacioni postupak,
3) likvidacioni postupak po službenoj dužnosti,
4) likvidacioni postupci utvrđeni drugim zakonima.
Član 7.
(1) Dobrovoljni likvidacioni postupak se sprovodi na osnovu odluke o prestanku poslovnog subjekta, koju donosi ovlašteni organ poslovnog subjekta određen posebnim zakonom, odnosno osnivačkim aktom ili statutom poslovnog subjekta.
(2) Dobrovoljni likvidacioni postupak se može sprovesti u redovnom likvidacionom postupku ili u skraćenom dobrovoljnom likvidacionom postupku, koji je propisan ovim zakonom.
(3) Prijedlog za pokretanje dobrovoljnog likvidacionog postupka na osnovu odluke iz stava 1. ovog člana podnose vlasnici kapitala poslovnog subjekta ili lice ovlašteno za zastupanje poslovnog subjekta.
Član 8.
(1) Prinudni likvidacioni postupak se pokreće ako je:
1) pravosnažnim rješenjem nadležnog organa poslovnom subjektu izrečena mjera zabrane obavljanja djelatnosti zbog neispunjavanja uslova za obavljanje djelatnosti, a poslovni subjekat u roku određenom u izrečenoj mjeri ne ispuni te uslove, odnosno ne promijeni djelatnost, ili
2) pravosnažnom odlukom nadležnog suda izrečena mjera zabrane obavljanja djelatnosti, zbog neispunjavanja uslova za obavljanje djelatnosti, a poslovni subjekat u roku određenom u izrečenoj mjeri ne ispuni te uslove, odnosno ne promijeni djelatnost, ili
3) pravosnažnom odlukom nadležnog suda izrečena mjera trajne zabrane obavljanja djelatnosti, ili
4) pravosnažnom odlukom nadležnog suda izrečena kazna prestanka pravnog lica.
(2) Prijedlog za pokretanje prinudnog likvidacionog postupka iz stava 1. tačka 1) ovog člana podnosi organ koji je donio odluku kojom je izrečena mjera zabrane obavljanja djelatnosti.
(3) Prijedlog za pokretanje prinudnog likvidacionog postupka iz stava 1. tačka 2) ovog člana podnosi organ koji je pred sudom iz stava 1. tačka 2) ovog člana pokrenuo postupak donošenja odluke o izricanju mjere zabrane obavljanja djelatnosti. (4) Prijedlog za pokretanje i otvaranje prinudnog likvidacionog postupka iz stava 1. t. 3) i 4) ovog člana podnosi sud koji je izrekao mjeru trajne zabrane obavljanje djelatnosti, odnosno nalaže sud koji je izrekao kaznu prestanka pravnog lica.
Član 9.
(1) Likvidacioni postupak po službenoj dužnosti se pokreće ako je:
1) pravosnažnom odlukom nadležnog suda utvrđen prestanak poslovnog subjekta nakon isteka vremena na koje je osnovan, 2) pravosnažnom odlukom nadležnog suda utvrđeno da poslovni subjekat nije uskladio oblik organizovanja, kao i opšte akte sa zakonom kojim se uređuju privredna društva i drugim propisima, a nije likvidiran i brisan iz Registra, u skladu sa zakonom kojim se uređuje registracija poslovnih subjekata u Republici Srpskoj,
3) pravosnažnom odlukom nadležnog suda utvrđena ništavost upisa u Registar.
(2) Prijedlog za pokretanje likvidacionog postupka po službenoj dužnosti iz stava 1. ovog člana, podnosi sud koji je donio jednu od odluka iz stava 1. t. 1), 2) i 3) ovog člana.
(3) U likvidacionom postupku po službenoj dužnosti iz stava 1. tačka 2) ovog člana, ostatak likvidacione mase likvidacionog dužnika koji nije prenijet vlasnicima kapitala poslovnog subjekta postaje svojina Republike Srpske.
(4) Upis prava svojine na Republiku Srpsku iz stava 3. ovog člana vrši se na osnovu rješenja suda.
Član 10.
Likvidacioni postupci utvrđeni drugim zakonima pokreću se i sprovode na način propisan tim zakonima.
Glava III
Organi likvidacionog postupka
Član 11.
Organi likvidacionog postupka su:
1) likvidacioni sudija i
2) likvidacioni upravnik.
Član 12.
Likvidacioni sudija:
1) vodi i upravlja likvidacionim postupkom od dana podnošenja prijedloga za otvaranje likvidacionog postupka do dana zaključenja likvidacionog postupka,
2) ima prava i obaveze u likvidacionom postupku, propisane ovim zakonom,
3) vrši nadzor nad radom likvidacionog upravnika u skladu sa ovim zakonom,
4) razrješava dužnosti likvidacionog upravnika u skladu sa članom 16. ovog zakona.
Član 13.
(1) Likvidacioni sudija može, na prijedlog podnosioca prijedloga za otvaranje likvidacionog postupka (u daljem tekstu: predlagač), za likvidacionog upravnika imenovati člana uprave poslovnog subjekta, koji je upisan u Registar kao lice ovlašteno za zastupanje poslovnog subjekta.
(2) Izuzetno od stava 1. ovog člana, ako predlagač nije predložio lice za likvidacionog upravnika, likvidacioni sudija imenuje likvidacionog upravnika iz reda likvidacionih upravnika sa liste stečajnih upravnika, koju utvrđuje ministar pravde (u daljem tekstu: ministar).
Član 14.
(1) Likvidacioni sudija imenuje likvidacionog upravnika rješenjem o otvaranju likvidacionog postupka.
(2) Likvidacioni upravnik stiče svojstvo lica ovlaštenog za zastupanje poslovnog subjekta upisom u Registar.
Član 15.
(1) Likvidacioni upravnik nakon stupanja na dužnost, a najkasnije u roku od 30 dana od dana imenovanja, likvidacionom sudiji dostavlja Izvještaj o finansijskom stanju i poslovanju likvidacionog dužnika, koji sadrži:
1) popis imovine,
2) popis povjerilaca,
3) početni bilans,
4) drugu dokumentaciju o finansijskom stanju i poslovanju likvidacionog dužnika.
(2) Likvidacioni upravnik izjavom, u pisanoj formi, garantuje tačnost i potpunost podataka u izvještaju iz stava 1. ovog člana. (3) Likvidacioni upravnik bez odlaganja ulazi u posjed imovine likvidacionog dužnika, obezbjeđuje imovinu, te, nakon okončane diobe, dostavlja likvidacionom sudiji Izvještaj o izvršenoj diobi i prilaže dokumentaciju o sprovedenoj diobi i namirenju povjerilaca.
Član 16.
(1) Likvidacioni sudija može rješenjem razriješiti imenovanog likvidacionog upravnika ako:
1) ne ispunjava obaveze iz člana 15. ovog zakona,
2) ne dostavlja izvještaje koje je obavezan da dostavi,
3) ne unovčava imovinu, kada je to neophodno u svrhu namirenja povjerilaca,
4) neosnovano odugovlači sprovođenje pojedinih radnji u likvidacionom postupku,
5) daje netačne podatke,
6) likvidacioni upravnik podnese zahtjev za razrješenje.
(2) Ako likvidacioni upravnik ne ispunjava obaveze propisane ovim zakonom, likvidacioni sudija može likvidacionom upravniku izreći i novčanu kaznu za prekršaj u skladu sa čl. 57. i 58. ovog zakona.
Listing podstranica:
Član 17.
(1) Likvidacioni upravnik koji je imenovan sa liste iz člana 13. stav 2. ovog zakona ima pravo na naknadu troškova i nagradu za svoj rad.
(2) Naknadu troškova i nagradu za rad likvidacionog upravnika određuje likvidacioni sudija rješenjem u skladu sa Pravilnikom o naknadama i nagradama za rad likvidacionog upravnika, koji donosi ministar.
(3) Pravilnikom iz stava 2. ovog člana detaljnije se propisuje način obračuna naknada i nagrada za rad likvidacionog upravnika, tarifa za obračun nagrade za rad likvidacionog upravnika i razrađuju kriterijumi za utvrđivanje visine nagrade za rad likvidacionog upravnika.
(4) Likvidacioni sudija utvrđuje visinu nagrade za rad likvidacionog upravnika, uzimajući u obzir:
1) složenost likvidacionog postupka,
2) dužinu trajanja likvidacionog postupka.
Kontaktirajte nas
Telefoni: 051/220-270
065-511-122
Advokatska kancelarija Topić
Advokat Ružica Topić
Braće Mažar i majke Marije 48
78 000 Banjaluka, RS, BiH
E-mail:
Član 18.
(1) Likvidacioni upravnik odgovara vlasnicima kapitala poslovnog subjekta za štetu koju je pričinio u vršenju svojih dužnosti propisanih ovim zakonom.
(2) Potraživanje naknade pričinjene štete iz stava 1. ovog člana zastarijeva u roku propisanom opštim pravilima odgovornosti za štetu, koja su definisana zakonom kojim se uređuju obligacioni odnosi.
Član 19.
(1) Nakon brisanja poslovnog subjekta iz Registra, ne mogu se pobijati radnje likvidacionog upravnika, ali povjerioci mogu od likvidacionog upravnika tražiti da im nadoknadi štetu koju im je svojim radnjama prouzrokovao u likvidacionom postupku. (2) Likvidacioni upravnik odgovara za štetu prouzrokovanu u toku likvidacionog postupka namjerno ili iz krajnje nepažnje, do visine petorostrukog iznosa nagrade koju je primio za svoj rad.
(3) Ako sredstva iz stava 2. ovog člana nisu dovoljna za namirenje štete koja je nastala povjeriocu usljed radnje likvidacionog upravnika, za tu štetu solidarno odgovaraju svi vlasnici kapitala poslovnog subjekta do iznosa imovine koja im je isplaćena ili preostala nakon zaključenja likvidacionog postupka, osim u skraćenom dobrovoljnom likvidacionom postupku. (4) Štetom u smislu stava 2. ovog člana ne smatra se ako povjerilac blagovremeno ne prijavi svoje potraživanje za koje likvidacioni upravnik nije znao, niti je mogao znati.
(5) Potraživanje povjerilaca prema likvidacionom upravniku zastarijeva u roku propisanom opštim pravilima odgovornosti za štetu, koja su definisana zakonom kojim se uređuju obligacioni odnosi.